Η δυνατότητα μετακίνησης μέσω του προγράμματος Erasmus πάντα μου προκαλούσε το ενδιαφέρον. Πριν ξεκινήσω τις προπτυχιακές μου σπουδές, είχα αποφασίσει να αξιοποιήσω αυτή την δυνατότητα στο έπακρο, και το πραγματοποίησα. Η τελευταία μου μετακίνηση στο Γκραν Κανάρια του συμπλέγματος των Καναρίων νήσων διεξήχθη στο τέλος του 2021, η δεύτερη στον ίδιο τόπο. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο μετακινήσεων ήταν η περίοδος του COVID-19 ανάμεσά τους. Αυτό είχε αντανάκλαση στη διάδρασή μου τόσο με τους ανθρώπους του δημόσιου σχολείου όπου έκανα την πρακτική μου άσκηση, όσο και με τον τοπικό πληθυσμό. Ακόμη και οι παρέες που είχα κάνει κατά την πρώτη μετακίνησή μου εκεί (2019) είχαν «σπάσει». Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος που ζούσε στο πολυπληθές νησί (περίπου 900.000 κάτοικοι) με την σταθερή ανοιξιάτικη θερμοκρασία φαινόταν ότι έμπαινε σε μια κανονικότητα και έβρισκε πάλι την ευγένεια και το χαλαρό πνεύμα που τον χαρακτηρίζει. 

Οι πιο όμορφες στιγμές ήταν αυτές στο σχολείο αλλά και οι καθιερωμένες Κυριακάτικες εκδρομές που οργανώναμε φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι στα βουνά του νησιού. Εκεί και μέσα στην ομορφιά του ιδιαίτερου τοπίου γνωριζόμασταν, γελούσαμε και γενικά απολαμβάναμε την διεθνή μας συντροφιά. Το κάθε νησί του συμπλέγματος έχει την δική του ιδιαίτερη ομορφιά, λόγω και της ηφαιστειακής δραστηριότητας στην περιοχή. Στην επίσκεψη μου στη νήσο La Palma κατάφερα να δω και ηφαίστειο να εκρήγνυται, σε ασφαλή απόσταση βέβαια, μια once in a life εμπειρία.